De Portugese componiste/zangeres/dichteres/gitariste Amélia Muge en de Griekse zanger/accordeonist Michales Loukovikas ontmoetten elkaar voor het eerst virtueel zo’n tien jaar geleden langs de digitale snelweg, waarop ze, naast bewondering voor elkaars werk, ook beiden ideeën voor een heuse samenwerking uitwisselden. Dat leidde tot de vaststelling dat hun beider afkomst en cultuur veel meer gelijkenissen dan verschillen vertoonden en dat ze, ondermeer vanwege hun ligging en het water dat hen tegelijk verbond en scheidde. Enkele jaren later was die eerste echte samenwerking een feit en maakten ze “Periplus / Luso-Hellenic Wanderings”, een CD met, net zoals nu, een begeleidend boekwerkje, waarin ze de manier uitlegden waarop de songs tot stand kwamen. De werkwijze die ze daarvoor hanteerden was die van de “ontmoetingen”, al dan niet virtueel, maar elk verbonden met een ontmoetingspunt van waaruit “gewandeld” werd en waar ideeën uitgewisseld werden.

Op deze nieuwe samenwerking gaan ze volgens hetzelfde stramien tewerk: de ontmoetingspunten werden met elkaar verbonden en vormen op die manier een “eilandengroep” of “archipel. Het denkbeeldige schip dat de reis uitvoert, gaat voor anker in de buurt van elk van de eilanden en gaat aan de slag met teksten en/of muziek van Sappho, Euripides en Beethoven. Wanneer ze de andere richting uit varen, houden ze halt in de Straat van Heracles, bij de Azoren, Madeira, de Canarische Eilanden en Kaapverdië, waar ze zowel Fernando Pessoa als José Saramago ontmoeten en waar fado en rembetiko met elkaar aan de slag gaan. Ook mythische of helemaal fictieve eilanden als Ithaca, Utopia en Neverland worden aangedaan en op de terugreis wordt het één groot feest, waar Grieken Spanjaarden, Porugezen en Afrikanen samen zingen, spelen en dansen.

Dat is zo’n beetje de “samenvatting-in-woorden” van deze vijf kwartier durende muzikale trip, ingespeeld door een “vaste kern”, waarin we, naast Muge en Loukovikas, ook Dimitris Mystakidis, Ricardo Parreira en José Salgueiro herkennen. Die basisfroep wordt, al naargelang van de noodwendigheden van een nummer, aangevuld met een batterij van vastzangers en -muzikanten, die ik lang niet allemaal ken, maar waarin de namen van Rita Maria, Teresa Campos en Kosmàs Papadópoulos me wel opvallen. Wat je te horen krijgt, is eigenlijk de soundtrack van een live-spektakel dat nooit echt uitgevoerd zal worden, maar waarvan ik denk dat het, mits de juiste inbreng van allerhande multimedia, tot een lichtjes onvergetelijke avond zou kunnen leiden.

Nu moet je als luisteraar zelf de moeite doen om je het schip, de eilanden en de reis zelf in te beelden, maar je krijgt wel 28 heerlijke stukjes muziek om je op die tocht te begeleiden en, last but not least: de editie bevat een tweede schijfje, waarop, onder de vorm van pdf-bestanden in het Engels, Grieks en Portugees, een soort roadmap uitgetikt en fraai geïllustreerd wordt. Waar je van sommige producties wel eens leest dat er “eten en drinken” aan is, kun je dat hier omschrijven als “luisteren en lezen: 75 minuten lijkt lang, maar als je gelijktijdig luistert en het e-Book leest, vliégtde tijd voorbij. Heel origineel concept, meesterlijk uitgewerkt, zowel visueel als auditief, zodat je met al je zintuigen tegelijk kunt genieten, want jawel: er kan ook meer dan eens uitbundig gedanst worden.

(Dani Heyvaert)